Kiedy sięgam do cytatów z Wikipedii, najczęściej narzekam na stronniczość tego kompendium wiedzy, a w dużej mierze źródła dezinformacji. Tematów uznanych za prawdy objawione przez tzw. mainstream nie weryfikuje całymi dekadami, ale też reaguje niemal natychmiast, by budować odpowiednią narrację dla wydarzeń bieżących. Przykłady można mnożyć, ale dziś pochylę się nad dwoma.
Oto, jak podała agencja Reuters, 17.09.2024 r. około 15:45, w wielu miejscach Libanu i Syrii, dokonano bezpośredniego ataku na kilka tysięcy osób. Nie stało się to za pośrednictwem ostrzału karabinowego, uderzenia dronami, czy nalotów bombowych. Poszkodowanym eksplodowały w rękach ich własne pagery, czyli urządzenia, których w Polsce nie używamy od czasów, gdy na rynku pojawiły się telefony komórkowe, wygodniejsze i pozwalające na łączność dwukierunkową.
Już dzień po wydarzeniu, Wikipedia umieściła długi wpis opisujący to, co wydarzyło się na przedmieściach Bejrutu i w Syrii. Już choćby mnogość odwołań do różnych źródeł, w tym najświeższych artykułów z rozmaitych mediów, ale również archiwalnych, opisujących tło wojny w Strefie Gazy wskazuje, że tę internetową encyklopedię należy traktować z największą ostrożnością. Nawet w jej opisie pojawia się cudzysłów, przy określeniu, że poszkodowani zostali „głównie” członkowie Hezbollah. Libańskie władze podają jednak, że wiele ofiar stanowią cywile. Jak dowiadujemy się z kolejnych informacji medialnych, w wyniku tego niezwykłego aktu terroru zginęło co najmniej 12 osób, w tym 4 medyków i dwoje dzieci, ponad 4000 zostało rannych, a 200 jest w stanie krytycznym. Około 500 straciło wzrok. To ci, którzy zdążyli spojrzeć na wyświetlacz pagera. Tym, którzy nie usłyszeli sygnału przychodzącej wiadomości lub nie zdążyli od razu sięgnąć po urządzenie, eksplodowało ono przy pasku spodni, czy w kieszeni.
Atak skierowany był bezpośrednio w członków Hezbollah, którzy korzystali z pagerów na wyraźne polecenie ich przywódcy. Hasan Nasr Allah, w lutym br. poinformował ich, że służby izraelskie mają pełen wgląd w sieć komórkową, przez co są w stanie zinfiltrować całą organizację, w związku z czym należy używać pagerów, działających poza Internetem. Hezbollah zakupił 5000 nowych urządzeń typu AR924, marki tajwańskiej firmy Gold Apollo. Według niektórych źródeł montowane one były z jej podzespołów w jednym z krajów europejskich. Oczywiście, w odnośniku do opisu pagera, Wikipedia już zdążyła odnieść się do wydarzeń z 17 września. Czytamy w nim, że „w 2024 r., według urzędników poinformowanych o operacji, podczas transportu do Libanu, izraelski personel wywiadowczy manipulował przy pagerach i dodał do nich materiały wybuchowe (…) Założyciel Gold Apollo, Hsu Ching-Kuang, powiedział dziennikarzom na Tajwanie, że firma nie wyprodukowała pagerów użytych w eksplozjach, ale zostały one złożone przez jej długoterminowego partnera, węgierską firmę BAC Consulting KFT, na podstawie licencji, zawartej na okres trzech lat. BAC Consulting KFT współpracował z Gold Apollo i reprezentował wiele jego produktów. Gold Apollo nie dostarczyło jednak żadnych dowodów na zawarcie umowy”.
Jak widzimy, w sprawę wpleciono już nie tylko Tajwan, ale i, znienawidzone przez globalistyczną sitwę, Węgry. Tak, czy inaczej, nikt poza samym zainteresowanym, nie kwestionuje sprawstwa Izraela.
Associated Press, powołując się na anonimowego urzędnika amerykańskiego podała, że o wszystkim „Izrael poinformował Stany Zjednoczone we wtorek, po zakończeniu operacji, w której zdetonowano niewielkie ilości materiałów wybuchowych ukrytych w pagerach”.
Najprawdopodobniej, jest to typowa „ucieczka do przodu”, mająca uciąć jakiekolwiek spekulacje dotyczące wcześniejszej wiedzy USA, a może wręcz współudziału w ataku. Podejrzenie takie nie jest pozbawione podstaw, ponieważ Wikipedia w przywoływanym wpisie donosi, iż „Centrum Medyczne Uniwersytetu Amerykańskiego w Bejrucie zmodernizowało swoją ‘infrastrukturę systemu przywoławczego’ w kwietniu 2024 r.. Została ona aktywowana 29 sierpnia 2024 r.. Irańskie media cytowały to, jako dowód wcześniejszej wiedzy Amerykanów o ataku. Szpital zaprzeczył, jakoby ta modernizacja miała związek z eksplozjami”. (wytł. smk)
Reuters, cytując swoje libańskie źródło ujawniła, że w każdym z urządzeń „zamontowano elektroniczną płytkę, która po otrzymaniu dedykowanego kodu wyzwalała detonację 3-gramowego ładunku wybuchowego”. Oczywiście, Izrael spodziewa się uderzenia odwetowego, o czym informuje m.in. Telegraph.
Wikipedia podaje również, że „zabity został syn libańskiego posła Ali Ammara, członka Hezbollahu”. W tym samym artykule informuje precyzyjnie, że „24 godziny po pierwszych eksplozjach, w Libanie doszło do drugiej fali wybuchów. Eksplozje odnotowano w Bejrucie, dolinie Bekaa i na południu kraju. Hezbollah stwierdził, że eksplozje wyzwoliły ręczne radia. To krótkofalówki ICOM-IC-V82, o których wiadomo, że są używane przez bojowników Hezbollahu. Wybuchy spowodowały również pożary w ich domach. Inne eksplozje miały miejsce na pogrzebach bojowników zabitych w pierwszej fali”.
To prawdopodobnie podczas jednego z tych pochówków zdetonowany ładunek wybuchowy zabił 8-letnią dziewczynkę.
Tak doskonale zorientowana Wikipedia, w której znaleźć można wiadomości, jakich próżno szukać w mediach specjalizujących się w tzw. newsach, z uporem twierdzi od lat, że 11.09.2001 r. „telefony komórkowe i telefony na kartę kredytową w samolocie odegrały ważną rolę podczas i po ataku, począwszy od porwanych pasażerów, którzy dzwonili do rodziny lub powiadamiali władze o tym, co się dzieje (…) Według raportu Komisji 9/11, 13 pasażerów lotu 93 wykonało łącznie ponad 30 połączeń (…) Podobno były trzy rozmowy telefoniczne z lotu 11, pięć z lotu 175 i trzy z lotu 77”. Tę niedorzeczność opisałem szczegółowo w kilku książkach, wskazując na techniczną niemożność nawiązania, a tym bardziej podtrzymania rozmowy z telefonu komórkowego w 2001 r., na wysokości większej, niż 2500 metrów nad ziemią.
Pierwszy lot, podczas którego możliwe było wykonywanie połączeń z telefonów komórkowych miał miejsce w r. 2004! Stało się to możliwe dzięki współpracy Qualcomm Inc. i American Airlines, co obie firmy z dumą ogłosiły przyszłym pasażerom i posiadaczom ich giełdowych akcji 14 lipca owego roku.
„Pionier i światowy lider cyfrowej technologii bezprzewodowej CDMA (Code Division Multiple Access), oraz American Airlines, największy przewoźnik na świecie, zademonstrowały dziś z powodzeniem komunikację głosową, przy użyciu dostępnych na rynku telefonów komórkowych, w komercyjnym samolocie”.
The Washington Post, w artykule z 27 lipca tego roku z radością informował, że „już w 2006 roku podróżni będą mogli rozmawiać przez swoje prywatne telefony komórkowe. Na początku tego miesiąca [lipiec 2004], linie American Airlines przeprowadziły próbę na zmodyfikowanym samolocie, umożliwiającym rozmowy przez telefon komórkowy”.
Będę o tym z uporem przypominał, bo dla inteligentnych inaczej nie może być pobłażania ze strony ludzi, którzy przykładali się do nauki w latach młodości i nie są tak zdeprawowani, by robić wodę z mózgu kolejnym pokoleniom.
Sławomir M. Kozak